احیای دریاچه ارومیه یک مطالبه ملی و همگانی است چرا که تمام علاقمندان به محیط زیست علاوه بر شهروندان شمال‌غرب کشور حتی در جنوب غربی ایران هم پیگیر این مسأله هستند اما در سال های اخیر متاسفانه علیرغم اجرای چندین و چندباره پروژه های احیا با محوریت دریاچه ارومیه، نتیجه قابل مشاهده و ملموسی از این طرح ها دیده نمی شود و بیشتر این طرح ها نمادین بنظر می رسد.
فروردین ماه 1404 بود که معاون سازمان محیط زیست کشور از کمک ۳.۳میلیون دلاری ژاپن برای طرح های نرم افزاری احیای دریاچه ارومیه و چند تالاب دیگر خبر داد و افزود: یک میلیون دلار از این کمک متعلق به بخش جهاد کشاورزی و اجرای طرح های کشاورزی پایدار است که باید دید هزینه کرد این بودجه چگونه در این بخش مدیریت خواهد شد و چه اقدامات عملی در اینباره صورت خواهد گرفت.
بارش‌های اخیر در حوزه دریاچه ارومیه هم اگرچه تا حدی مؤثر بودند اما کافی نبودند و نتوانستند به‌طور محسوس باعث افزایش حجم آب و تراز دریاچه شوند. تراز فعلی دریاچه ۱۲۷۰.۲۲ متر است که نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۱۵ سانتی‌متر کاهش یافته و این کاهش نگران‌کننده است؛ بنابراین نباید به این بارش‌ها دلخوش و امیدوار بود چرا که با شروع فصل گرما و مخصوصا از خردادماه با افزایش قابل توجه دمای هوا و میزان تبخیر، نیاز به اقدامات و روش های موثر برای پیشگیری از خشک شدن کامل دریاچه اجتناب ناپذیر است.
در سال های گذشته عوامل زیادی در خشک شدن دریاچه ارومیه اثرگذار بودند که بخشی از آنها مربوط به کاهش بارش ها و بیشتر آنها بر اثر خطاهای انسانی بوده است که باید حتما اقداماتی در این زمینه صورت گیرد.
اقداماتی چون اصلاح الگوی کشت، مسدودسازی چاه‌های غیرمجاز، بازنگری در پروژه میان‌گذر دریاچه ارومیه و همکاری میان همه دستگاه‌ها باید به‌صورت هم‌زمان و منسجم انجام شود تا بتوان به احیای واقعی این زیست‌بوم امیدوار بود.
عکس : خبرگزاری مهر